ملاّ عبدالعظیم کاشانی

ملاّ عبدالعظیم کاشانی، از فضلاء ساکن اصفهان در قرن یازدهم هجری و شاگرد علاّمه مجلسی است. علاّمه مجلسی اجازه مختصری در اواسط ربیع الثانی 1068ق جهت او در جزء سوم «من لا یحضره الفقیه» نوشته است. این نسخه در کتابخانه مرحوم شیخ عباس قمی در مشهد مقدس موجود بوده است.[1]

شیخ عبدالعلی اصفهانی

شیخ عبدالعلی اصفهانی نجفی، از بزرگان علماء و زاهد و عابد و صاحب کشف و کرامات بوده [و در قرن سیزدهم هجری می زیسته است.] وی را تألیفاتی بوده است که پس از مرگش از بین رفته است. وی دایی حاج عبدالمطلب تاجر بوده که حاجی مزبور دایی جدّ مادری مؤلّف احسن الودیعه است.

صاحب عنوان در نجف اشرف در محضر صاحب جواهر و شیخ مرتضی انصاری به تحصیل پرداخته و سپس در آن شهر مقدس تدریس نموده است. سیّد ابوتراب خوانساری و میرزا محمود بن حسن بن میرزا خلیل طبیب رازی نزد او تحصیل کرده اند. وی در حدود سال 1300ق در شهر نجف وفات یافته و مدفون شده است.[2]

[مرحوم شیخ محمّد امامی خوانساری وی را از احفاد آقا محمّد بیدآبادی نوشته است. سیّد ابوتراب خوانساری درباره استاد خود میرزا عبدالعلی اصفهانی گوید:

[1] زندگینامه علاّمه مجلسی، ج2، ص51؛ الذریعه، ج1، ص152؛ الرّوضه النّضره، ص327؛ تلامذه العلاّمه المجلسی، ص34؛ اجازات الحدیث، ص75؛ علاّمه مجلسی بزرگمرد علم و دین، ص341.

[2] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص778؛ احسن الودیعه، ج2، ص17؛ الکرام البرره، ج2، ص743؛ نقباء البشر، ج3، ص1137؛ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج1، ص263.