اصفهان ساکن بوده و از علمای این شهر کسب فیض می نموده و به کتابت کتب علمی و ادبی می پرداخته است.

در اصفهان نزد [ملاّ محمّدباقر فشارکی و میرزا یحیی بیدآبادی و[1] ] حاج سیّد اسداللّه بیدآبادی فقه و اصول را آموخته و در فن قرائت از ملاّ خدابخش بهره گرفته است.[2]

او در 17 جمادی الاولی سال 1273ق کتابت نسخه ای از «عروض» سیفی شاعر بُخاری را در اصفهان به خط نستعلیق به پایان رسانیده است. نسخه ضمیمه مجموعه شماره 623 کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی مشهد موجود است.[3]

همچنین در تاریخ 20 ربیع الثانی 1284ق کتابت «رساله ای در معما» از: ملاّ حاجی را در مدرسه میرزا حسین جنب مسجد سیّد حجه الاسلام به پایان رسانیده است. رساله ضمن مجموعه شماره 623 در کتابخانه دانشکده الهیات مشهد موجود است.[4]

محلاّتی مجموعه ای شامل کتاب های «اشکال الاربعه»، «تعدیل المیزان» و «شرح تهذیب المنطق» را در سال های 1281 و 1291ق در اصفهان به خط نسخ و نستعلیق کتابت کرده و در کتابخانه آیت اللّه مرعشی نجفی در قم موجود است. مُهر بیضوی او «عبده الرّاجی عبدالصمد» و تاریخ تملک او بر این نسخه شوال 1295ق است.[5] او تا این سال در قید حیات بوده است.

عبدالصّمد تبریزی

عبدالصّمد بن عاشور تبریزی از فضلاء قرن یازدهم هجری در سال 1101ق «شرح شرایع» را به فارسی ترجمه کرده و آن را «سفینه توفیق» نام نهاده و کتاب را به نام شاه سلیمان و در مدرسه سلیمانیه اصفهان نوشته است. نسخه این کتاب به خط مؤلّف نامبرده

[1] تراجم الرجال، ج1، ص297.

[2] بیان المفاخر، ج2، ص96.

[3] فهرست الهیات مشهد، ج1، ص389.

[4] فهرست الهیات مشهد، ج1، ص390.

[5] فهرست مرعشی، ج17، ص203.