آثار او: «مناظره بغداد و اصفهان» به نظم و نثر فارسی.[1]

عبدالسّلام حسن آبادی

ابوالخیر عبدالسّلام بن محمود بن محمّد بن احمد بن محمّد بن عبدالرّحمان بن محمّد بن سلیمان حسن آبادی جرواآنی معروف به «ابن ابی عیسی» [از محدّثین قرن ششم هجری.] از اهالی محله «جرواآن».

از حفاظ حدیث و شیخ فاضل و صالح و صادق و از خاندان محدّثین بوده و در سال 449ق متولّد شده است.

از ابومنصور شجاع بن علی بن شجاع مصقلی، ابوالحسن علی بن محمّد بن احمد بن ابی عیسی حسن آبادی (عموزاده صاحب عنوان) و ابوبکر احمد بن فضل باطرقانی و جز آنان حدیث شنوده و ابوسعد سمعانی در محله جیران (جرواآن) او را ملاقات کرده و از او حدیث شنوده است.

سرانجام در 25 صفر 534ق در اصفهان وفات یافت.[2]

عبدالسّمیع اصفهانی

عبدالسّمیع اصفهانی، از علماء کاملین در قرن دهم هجری بوده و حافظ حسین کربلائی مؤلف «روضات الجنان» گوید: در شهر صفر سال 956ق در اصفهان به خدمت او رسیده است.[3]

[1] الذریعه، ج22، ص29.

[2] التّحبیر، ج1، ص451.

[3] روضات الجنان، ص333.