خوانساری، حبیب شاطرحاجی، حسین شهنازی و ملاّ حسین یزدی، حسین ادیب تخت فولادی، قاضی عسکر و آزاد شهشهانی فنون و اصطلاحات موسیقی را از او آموختند. حسین غضنفری و حسین طاهرزاده نیز غیرمستقیم از تعلیمات او بهره گرفته اند.

آواز او در ملاحت و رسائی و گیرائی از مواهب آسمانی شمرده می شد. محفوظات بسیار داشت و اشعار مناسب دستگاه ها و گوشه ها را به مقدار فراوان در حفظ داشت و در مناسب خوانی کم نظیر بود.

اواخر عمر او به فقر وفاقه گذشته تا اینکه در جمعه 22 شوال 1354ق (مطابق 26 دی 1314ش) وفات یافته و در قبرستان بزرگ جنب مصلی (در تخت فولاد اصفهان) مدفون شد.[1]

مولی عبدالرّزاق*

مولی عبدالرّزاق، از فضلاء اصفهان در قرن یازدهم هجری است. او کتاب «الروضه البهیه فی شرح اللّمعه الدّمشقیّه» را نزد علاّمه ملاّ محمّدباقر مجلسی خوانده و علاّمه مجلسی اَنهائی در ماه رجب 1077ق برای او نوشته و از او با القاب «المولی الفاضل الصّالح التّقی و الذّکی...» یاد کرده است.[2]

ملاّ عبدالرزاق اصفهانی

ملاّ عبدالرّزاق اصفهانی [از پیشگامان صنعت چاپ ایران] در قرن سیزدهم هجری

[1] تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان) ، ص250؛ نام نامه موسیقی ایران، ج3، ص289؛ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی؛ چشم انداز موسیقی ایران، (ویرایش دوم) ، صص 131 و 132؛ دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، صص 194 و 195.

[2] تراجم الرجال، ج1، ص285؛ تلامذه العلامهّ المجلسی، ص32؛ اجازات الحدیث، ص59.