عبدالرّحمان دشتی اصفهانی

ابومسلم عبدالرّحمان بن محمّد بن احمد بن سیاه دشتی اصفهانی مذکر [از محدّثین عامّه در قرن سوم و چهارم هجری و از اهالی محلّه دشت اصفهان.] از ابراهیم بن زهیر جلودی (حلوانی) استماع حدیث کرده و ابوبکر بن مردویه و ابویحیی عبدالرّحمان بن محمّد بن سلم رازی (ابن سلم) از او روایت می کنند.

او در آخر رجب 346ق در بلخ فوت شده است.[1]

عبدالرّحمان سمسار اصفهانی

ابونصر (یا ابومحمّد) عبدالرّحمان بن محمّد بن احمد سمسار اصفهانی [از محدّثین عامه اصفهان در قرن پنجم هجری] فوت: محرم 490ق.[2]

عبدالرّحمان اصفهانی

ابومسلم عبدالرّحمان بن محمّد بن جعفر بن حیّان مؤدب اصفهانی [از محدّثین اصفهان در قرن چهارم هجری] برادر حافظ ابومحمّد عبداللّه معروف به «حافظ ابی الشیخ اصفهانی» است. و در سال 359ق به عارضه سکته وفات یافته [است.]

از ابراهیم بن متویه، احمد بن علی خزاعی و ابوجعفر محمّد بن زکریا بن عبداللّه قرشی روایت کرده و حافظ ابونعیم اصفهانی مؤلّف «ذکر اخبار اصفهان» از وی روایت کرده است.[3]

[1] معجم البلدان، ج2، صص 450 و 456؛ ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص119؛ المشترک، ص180؛ اللباب، ج1، ص502.

[2] التّحبیر، ج1، ص73.

[3] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص120.