فرزندش اسماعیل سُدّی هم از محدّثین مشهور بوده و از پدر روایت می کند.[1]

[وفاتش در سال 127ق واقع شد.]

عبدالرّحمان اصفهانی

ابوسعید عبدالرّحمان بن احمد اصفهانی [از ادبای اصفهان است] در بغداد سکونت داشته و این تألیفات از اوست:

1. «ادب الکاتب» 2. «تهذیب الفصاحه» 3. «رسائل الابهری» 4. «الندیم»[2]

سال فوتش به دست نیامد.

عبدالرّحمان رازی

ابوالفضل عبدالرّحمان بن احمد بن حسن رازی الموتی اصفهانی [از محدّثین عامّه در قرن پنجم هجری] از جعفر بن عبداللّه بن یعقوب نقل حدیث نموده و ابوسهل محمّد بن ابراهیم بن محمّد بن سعدویه زکی اصفهانی و ابوبکر عبدالغفار بن محمّد شیروی جنابدی [گنابادی] در اصفهان از او استماع حدیث کرده اند.[3]

عبدالرّحمان اصفهانی

عبدالرحمان بن احمد بن محمّد بن ابی بکر بن علی اصفهانی [از محدّثین اصفهان در قرن هفتم هجری] پدر شمس الدّین محمود اصفهانی مؤلّف: «شرح تجرید» و استاد جمعی از علماء زمان از آن جمله فرزندش شمس الدّین ابوالثناء محمود بوده است.[4]

[1] طبقات المحدّثین، ج1، ص96؛ ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص106؛ میزان الاعتدال، ج2، ص117.

[2] هدیه العارفین، ج1، ص513.

[3] التّحبیر، ج1، ص466.

[4] ریحانه الادب، ج3، ص248.