عبدالحمید شهدی اصفهانی

عبدالحمید اوحدی معروف به «حمید» و متخلّص به «شهدی» فرزند آقا محمّد کریم بن آقا عباس بن میرزا اسماعیل اصفهانی، از شعرای معاصر اصفهان. در طلوع فجر جمعه 24 رجب المرجب 1337ق در اصفهان متولّد شده. او پس از تکمیل دوره دبیرستان در اصفهان به طهران منتقل گردید. در شاعری صاحب طبعی لطیف بود.

از اوست:

سر زلف پر تابت، چو خرد بدید گفتا نکنم گمان که کس از خم آن رهیده باشد[1]

میرزا عبدالحمید شریف اصفهانی*

میرزا عبدالحمید شریف بن میرزا محمّد اصفهانی حائری، از فضلاء اوایل قرن چهاردهم هجری است. او مجموعه ای شامل: «نوادر الاثر بعلیٌ خیر البشر» تألیف: جعفر بن احمد بن علی قمی رازی و «کتاب العروس» از همو را در سال 1337ق به خط نسخ کتابت نموده که به شماره 9704 در کتابخانه مجلس شورای اسلامی در تهران موجود است.[2]

سیّد عبدالحمید موسوی اصفهانی

سیّد عبدالحمید موسوی اصفهانی بن سیّد محمّد [بن سیّد علی بخش بن سیّد محمّد موسوی، از علمای ازکیاء [در قرن سیزدهم هجری] و از شاگردان شیخ محمّدحسن

[1] تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص289؛ دیوان غمگین اصفهانی: مقدمه.

[2] فهرست مختصر مجلس، صص 653 و 870.