مشغول شد و روزنامه «سپنتا» را منتشر کرد.

مزار او در حاشیه خیابان آب دویست و پنجاه و مقابل مصلای تخت فولاد است.[1] ]

از اوست:

شتاب دارد و یار از کنار می گذرد ببین که عمر عجب برق وار می گذرد

گرفته شاخ شکوفه به دست و می گوید پیاله گیر که فصل بهار می گذرد

تو خواب نازی و پروین و ماه می دانند چه ها به عاشق شب زنده دار می گذرد

میرزا عبدالحسین صنیع همایون

میرزا عبدالحسین صنیع همایون [فرزند آقا محمّدکاظم نقاش فرزند آقانجف اصفهانی]، نقاش و قلمدان ساز هنرمند قرن چهاردهم هجری. [در صورت سازی و منظره استاد بوده و قلمدان ها و تابلوهای زیادی را با نقاشی های استادانه خود مزیّن می کرده است او سال ها در کارگاه خود واقع در بالاخانه کاروانسرای حاج علینقی (جنب دروازه اشرف) در بازار بزرگ اصفهان به فعالیّت هنری مشغول بوده و جمعی از هنرمندان از جمله شکراللّه صنیع زاده از او تعلیم می گرفته اند. لقب «صنیع همایون» را مظفرالدّین شاه قاجار به او عطا کرد.]

صنیع همایون در روز سه شنبه 12 محرم 1341ق [در سن متجاوز از هفتاد سالگی[ وفات یافته و در تکیه شهشهانی واقع در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.[2]

[1] تاریخ جراید و مجلات ایران، ج2، صص 300-302؛ الذریعه، ج9، ص429؛ سخنوران نامی معاصر ایران، ج3، صص 1732-1735؛ اثرآفرینان، ج3، صص 218 و 219؛ مؤلفین کتب چاپی، ج3، صص 734 و 735؛ دانشمندان و سخن سرایان فارس، ج3، صص 52 و 53؛ روزنامه بهار: سال اوّل، شماره 18، سه شنبه 10 خرداد 1379، ص8.

[2] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص1023؛ دیوان طرب، ص82؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص155؛ فصلنامه وقف میراث جاویدان، شماره 19 و 20، پاییز و زمستان 1376، ص232؛ هنر قلمدان، صص 157 و 158؛ تاریخ اصفهان (هنرمندان) ، صص 335 و 336؛ دائره المعارف هنر، ص354.