مقدّسم ولی از بهر آنکه هر سحری نماز نافله باده را اعاده کنم[1]

شیخ عبدالحسین بغدادی

حاج شیخ عبدالحسین بغدادی فرزند حاج داود حدیدی، عالم جلیل [از علمای اواخر دوره قاجاریه] اصلش از بغداد و پدرش سنّی مذهب بوده، به اصفهان مهاجرت نموده و زنی از آنجا گرفته و فرزندش از او حاصل شده و به مذهب ما در گروید.

در کاظمین و بغداد تحصیل نموده، مدّتی در سامرا به درس میرزای بزرگ شیرازی و آقا سیّد محمّد فشارکی اصفهانی حاضر شده و در زمان حیات استاد به اصرار جمعی از تجّار اصفهان و بستگان مادرش به اصفهان مهاجرت نموده و به ترویج دین و نشر احکام پرداخته و هم در این شهر وفات یافته است.[2]

عبدالحسین اصفهانی

عبدالحسین بن حاج محمّدربیع اصفهانی [از کاتبان قرن سیزدهم هجری] در شوال 1262ق کتابت نسخه ای از «فقه» مجلد طهارت تألیف: میرزا سیّد حسن [ظاهرا: مدرس میر محمّد صادقی محلّه نوئی]و به دستور آخوند ملاّ شریف اشرفی را به خط نسخ و نستعلیق به انجام رسانیده است. کتاب به شماره 1572 [22510] در کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی مشهد مقدس موجود است.[3]

[1] رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص50 و نیز رجوع شود به: تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 30 و 31؛ مؤلفین کتب چاپی، ج3، ص721.

[2] نقباء البشر، ص1044؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص765؛ میرزای شیرازی، ص154.

[3] فهرست الهیات مشهد، ج2، ص708.