نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 153
عبدالحسین
خواجوی اصفهانی*
عبدالحسین
بن میرزا محمّدحسن خواجوی اصفهانی، از فضلاء و ادبای قرن سیزدهم هجری بوده و در
سال 1278 رساله ای عرفانی به فارسی تألیف کرده، که نسخه عکسی آن در کتابخانه مرکز
دائره المعارف بزرگ اسلامی در تهران موجود است.[1]
عبدالحسین
صفائی
عبدالحسین
شیخ زین الدّینی متخلّص به «صفائی» فرزند میرزا محمّدحسن شیخ زین الدّین واعظ، از
شعرای معاصر اصفهان. نسب آنان به شیخ زین الدّین ابن عین علی خوانساری عالم معروف
اواخر زمان صفویه می پیوندد.
در
سال 1288ش در اصفهان متولّد شده و تا به سن 22 سالگی به کسب علم و دانش از قدیم و
جدید پرداخت. بعدا جهت کسب معاش چندین سال در خارج اصفهان بود. آنگاه به اصفهان
مراجعت نموده و به حسابداری مشغول شد. گاهی اشعاری می سرود. این بیت از اوست:
حرف
بگذار و عمل پیشه نما زانکه به حرف هیچ شیرین نشود کام تو از گفتن قند[2]
سیّد
عبدالحسین نصرت اصفهانی
میرزا
عبدالحسین منشی باشی متخلّص به «نصرت» بن محمّدحسن مستوفی