سیّد عبدالحسین نیسان اصفهانی

سیّد عبدالحسین شهشهانی اصفهانی متخلّص به «نیسان» [فرزند میرزا ابوالقاسم بن محمّد]؛ عالم فاضل، مجتهد اصولی، شاعر و ادیب عارف [از دانشمندان معاصر در سال 1269ق در اصفهان متولّد شده و پس از تحصیلات مقدماتی به نجف اشرف رفت و نزد مجتهدین و مراجع عظام آن دیار تحصیل کرد. او بعد از مراجعت به ایران در مشهد مقدس ساکن شد [و روزنامه «ادب» را انتشار داد. سپس به هند رفته و به سیاحت پرداخت و «سیر تمدن» را در روزنامه «حبل المتین» به چاپ رسانید] در دور اوّل انتخابات مجلس شورای ملّی، از خراسان به عنوان نماینده ملّت در مجلس شرکت نمود. [بعد از به توپ بسته شدن مجلس ابتدا به مشهد] و سپس همدان رفت. در آنجا دست ارادت به سیّد محمّد غمام همدانی داد. شعر نیز می سرود [و در انجمن های ادبی همدان حضور داشت.

او سرانجام در سال 1355ق در همدان وفات یافته و در قبرستان عمومی آنجا مدفون شد.

از اوست:

نبودی عاشقان را زندگانی نبود از جلوه های گاه گاهش

خوش آن بخت سفید و رای روشن که شد مفتون چشمان سیاهش[1] ]

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص764؛ نقباء البشر، ص1028، مکارم الآثار، ج6، صص 1922 و 1923؛ اثرآفرینان، ج3، ص387؛ بزرگان و سخن سرایان همدان، ج2، ص414؛ سخنوران نامی معاصر ایران، ج6، صص 3782-3785؛ الذریعه، ج9، ص1242؛ دانشنامه الفت، ص13.