وارد شد و از آنان اجازه ارشاد و دستگیری یافت [و لقب «حجت علی شاه» گرفت.] و پس از فوت ذوالریاستین خود را قطب سلسله نعمت الهی معرّفی نمود.

[او در طهران در سال 1309ش روزنامه «جامع» را منتشر کرد و مدّتی بعد به استخدم اداره ثبت درآمد. بلاغی در فقه، اصول، ادبیات، تفسیر، عرفان، حدیث و تاریخ مهارتی به سزا داشت.] و سرانجام در دوشنبه 4 صفر 1397ق [مطابق با 4 بهمن 1355ش] وفات یافته و در [قبرستان باغ بهشت] قم مدفون شد. شعر می سرود و گاهی «حجت» و گاهی «بلاغی» تخلّص می کرد.

کتب زیر از تألیفات اوست:

[1. «الاسرار الالهیه فی الاذکار و الاوراد و الادعیه السّریّه»]2. «انساب خاندان های مردم نائین»3. «تاریخ طهران» در 2 جلد4. «تاریخ مختصر پیامبران اولوالعزم» در 2 جلد5. «تاریخ مقابر اصفهان»6. «تاریخ نائین»7. «مدینه العرفاء» در 2 جلد7. «تاریخ نجف اشرف و حیره» در 2 جلد8. «تاریخ و جغرافیای کاشمر» [9. «ترجمه صحیفه سجادیه»]10. «تفسیر قرآن» موسوم به «حجه التفاسیر» به فارسی در چندین جلد شامل سوره های حمد و بقره 11. «دیوان اشعار» [12. «رساله شعریه» در جبر و تفویض] 13. «زندگانی علی بن سهل اصفهانی» [14. «شطرنج العرفاء» در 5 جلد[ 15. «تاریخ فرهنگ نائین» 16. «فرهنگ سمات» در شرح دعای سمات [17. «کشکول بلاغی» 18. «گلزار بلاغی» 19. «گل نرگس» درباره حضرت نرجس خاتون مادر امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) ] 20. «مقالات الحنفاء فی مقامات شمس العرفاء» 21. «مقامات العرفاء یا زندگانی شمس العرفاء» 22. «مقلاد الرّشاد فی المؤنثات السّماعیه و الاضداد» [24. «نقد الروضات»[1] ]

[1] رجال اصفهان یا تذکره القبور: مقدمه؛ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج2، صص 324-326؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 93 و 94؛ تربت پاکان قم، ج2، صص 202-205؛ تذکره سخنوران نائین، صص 43 و 44؛ سیمای نائین، ص148؛ تاریخ جراید و مجلات ایران، ج2، ص162؛ مؤلفین کتب چاپی، ج3، ص715؛ نائین بلده طیّبه، صص 55 و 56؛ نادره کاران، ص373.