نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 127
عبدالجواد
اختر زفره ای
عبدالجواد
زفره ای فرزند ملاّ محمّدعلی رجاء بن حسن زِفرِه ای کوهپائی اصفهانی، شاعر ادیب
متخلّص به «اختر» [از شعرای اوایل قرن چهاردهم هجری.]
در
25 رمضان 1316ق در قریه «زِفرِه» متولّد شده و نزد پدر دانشمند خود علم و ادب
آموخته و در نوجوانی لب به سرودن اشعار گشود. اما در جوانی در 17 ربیع الاوّل
1343ق وفات یافته و در قبرستان زِفرِه مدفون شد.[1]
حاج
میرزا عبدالجواد نوری
حاج
میرزا عبدالجواد بن حاج ملاّ محمّدعلی نوری، عالم فاضل و فقیه محقّق، معروف به «شیخ
العلماء» وی داماد حاج محمّدابراهیم کلباسی بوده و نزد سیّد محمّد شهشهانی [و آقا
محمّدمهدی کلباسی، حاج محمّدجعفر آباده ای و شیخ محمّدباقر نجفی[ به تحصیل پرداخته
و پس از آن مرجع حل مشکلات مردم و رفع خصومات و مرافعات بوده است. اهل زهد و عبادت
و تَهَجُّد بوده و کراماتی به او منسوب است. مسجد دروازه نو اصفهان به همت او بنیاد
شد و او و فرزندان و نوادگانش تا اواسط قرن چهاردهم هجری در آن مسجد اقامه جماعت می
نمودند. او عمر طولانی یافته و بسیار پیر و معمّر شده و سرانجام در شب سه شنبه 20
شوال المکرّم 1323ق وفات یافت و در بقعه بابا رکن الدّین در تخت فولاد مدفون شد.
کتب
و رسائلی تألیف نموده که از آن جمله است:
1.
«رساله فقه استدلالی»2. «رساله در نمازهای مستحبّی»3. «رساله عملیّه»