[ سمعانی از او با عبارت «شیخ صالح مستور من بیت الحدیث» یاد کرده است. در سال 470ق در اصفهان متولّد گردیده و از ابوالفضل مطهر بن عبدالواحد بُزانی، ابوالطیّب محمّد بن محمّد بن ابراهیم بن سلیمان اصفهانی معروف به «سله» حدیث شنیده است.

برادرش ابوتمیم عبدالمغیث هم از محدّثین اصفهان است.[1]

شیخ عبدالجلیل (اصفهانی)

شیخ عبدالجلیل بن عبدالرضا بن اسماعیل، خطاط نسخ نویس [در قزن یازدهم هجری] از آثارش جلّد دوم کتاب «کشف الغمه» اربلی که در سه شنبه 9 رمضان 1099ق نوشته و به شماره 18 در کتابخانه وزیری یزد موجود است.[2]

عبدالجلیل جوباری اصفهانی

حافظ ابومسعود عبدالجلیل بن محمّد بن عبدالواحد بن محمّد بن ابراهیم بن شهرمرد بن مهره بن کهیار اصفهانی معروف به «ابن کوتاه» جوباری. [از محدّثین عامه در قرن ششم هجری.]

سمعانی درباره او می نویسد: «من اولاد المحدّثین له معرفه تامه بالحدیث و هو حسن السیره مرضیّ الطریقه مکرما للغرباء فقیر قنوع (اوحد وقته فی علمه) .

او از حافظ ابوالقاسم اسماعیل بن فضل بن محمّد، ابومحمّد رزق اللّه تمیمی، ابوالفوارس طرّاد بن محمّد زینبی، ابوبکر بن ماجدالدّین، ابومطیع مصری، ابوالحسن احمد بن عبدالرّحمان ذکوانی و ابوعبداللّه محمّد بن احمد بن حسین فرمیشکانی فقیه ادیب ساکن بیضاء حدیث شنیده است. ابوسعد سمعانی در اصفهان از وی استماع

[1] التّحبیر، ج1، ص431.

[2] فهرست وزیری، ج2، ص724.