عبدالباقی
بن حسین حسینی اصفهانی، [عالم فاضل جلیل، جامع معقول و منقول] از فضلای قرن
دوازدهم هجری و متوفای حدود سال 1131ق. مؤلف: 1. «ذخیره یوم المحشر فی شرح الباب
الحادی عشر» به فارسی (تاریخ تألیف: پنج شنبه 12 ربیع الثّانی 1109ق) 2. «شرح باب
حادی عشر»، به عربی. این دو نسخه به خط مؤلف به شماره 3708 در کتابخانه آیت اللّه
مرعشی در قم موجود است.[2] [3. «القیود الوافیه» در شرح «کافیه» و «وافیه»4. «حاشیه
حاشیه خفری بر شرح تجرید» که در سال 1130ق تألیف شده است.[3] ]
میرزا
عبدالباقی طبیب اصفهانی
میرزا
عبدالباقی موسوی طبیب اصفهانی فرزند میرزا محمّدرحیم حکیم باشی بن میرزا محمّدباقر
بن میرزا رضا بزرگ بن حکیم احمد بن حکیم سلمان موسوی اصفهانی. شاعر ادیب در قرن
دوازدهم هجری. از سلسله سادات حکیم سلمانی است که اصل آنها از جهرم فارس بوده و
نسب سادات شاپورآباد اصفهان نیز به حکیم سلمان می رسد.
در
سال 1127ق در اصفهان متولّد شده و پدرش به دستور افاغنه در سال 1137ق کشته شده
است. طبیب اصفهانی در طبابت، ماهر و حاذق بوده و در رکاب نادرشاه به عنوان حکیم
باشی و ندیم او به هند رفته و در آنجا با علیقلی خان لگزی متخلّص به
[1]
الکرام البرره، ج2، ص698؛ الذریعه، ج1، ص157؛ بیان المفاخر، ج1، صص 334 و 335.