طبری مازندرانی، عالم فاضل، فقیه محقّق و محدّث مدقّق، عابد زاهد متّقی [از اکابر علمای قرن یازدهم هجری]

سال تولد و هجرت او از زادگاهش به اصفهان معلوم نیست. در اصفهان در نهایت فقر و فاقه به سر می برده امّا با همت و پشتکار به تحصیل پرداخته و از محضر درس ملّا عبداللّه شوشتری و فرزندش ملّا حسنعلی شوشتری، شیخ بهائی و ملّا محمّد تقی مجلسی حاضر شده و به افتخار دامادی استادش مجلسی اوّل نائل شده و خود عالمی جامع و فقیهی مبرّز گردید. او عمر را به زهد و قناعت گذرانیده و از مقام و منصب دوری گزیده و به انزوا زندگی کرده و به تحقیق و تألیف و تدریس مشغول بوده است.

او سرانجام در سال 1086ق وفات یافته و در بقعه خاندان مجلسی جنب مسجد جامع اصفهان مدفون شد.

ملّا محمّد صالح مازندرانی از آمنه بیگم دختر ملّا محمّد تقی مجلسی صاحب شش پسر به نام های: ملّا حسنعلی، ملّا محمّد حسن، ملّا محمّد سعید اشرف، ملّا عبدالباقی، ملّا نورالدّین محمّد و آقا هادی مترجم گردید. یکی از دخترانش همسر ملّا محمّد اکمل اصفهانی و مادر آقا محمّد باقر وحید بهبهانی است.[1]

محمّد قاسم تبریزی عباس آبادی متخلّص به «زاهد» این مرثیه را در واقعه فوت او سروده که بر سنگ لوح قبر او منقور بوده است:

[1] امل الآمل، ج2، ص276؛ جامع الروّاه، ج2، ص131؛ وقایع السنین و الاعوام، ص533؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص127؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 723-725؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج2، صص 334-339؛ مزارات اصفهان، ص37؛ روضات الجنات، ج4، ص115؛ فیض قدسی، صص 208-211؛ مرآت الاحوال جهان نما، ج1، صص 127-130؛ فوائد الرضویه، صص 542-545؛ ریحانه الادب، ج5، صص 146-148؛ لباب الالقاب، ص90؛ قصص العلماء، (چاپ 1380ش)، صص 220-222؛ تلامذه العلّامه المجلسی، صص 163 و 164؛ علّامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، صص 317-322؛ رجال اصفهان (دکتر کتابی)، ج1، صص 20-25؛ الاصفهان (رجال و مشاهیر)، صص 469-471؛ الذریعه، ج6، صص 207 و 131 و ج13، صص 297 و 300 و ج14، ص27.