میر عبدالحسین خاتون آبادی که معاصر اوست در کتاب خود می نویسد: «علّامه الزّمانی آقای میرزا محمّد صادق الحسینی دامت برکاته که مدّتی خدمت سراسر سعادت مولینا آخوند ملّا محمّد باقر مجلسی اکتساب حدیث فرمودی و از ایشان روایت می نماید و از رشحات خامه او حاشیه نفیسه بر شرح هدایه میبدی می باشد.»[1]

در الذریعه گوید: «دارای اجازه مختصری است در پشت «استبصار» تاریخ آن 1092 می باشد.»[2]

وی مدّتی به هندوستان مهاجرت نموده و در آنجا به مباحثه علوم اشتغال جسته و پس از مدّتی به اصفهان مراجعت نموده، در این شهر در سال 1135ق وفات یافته، در قبرستان ستّی فاطمه که بسیاری از افراد خاندان او نیز در آنجا مدفون بودند به خاک رفت.[3]

کتاب های زیر از اوست:

1. «حاشیه شرح هدایه» میبدی 2. «دیوان اشعار» 3. «کشکول» که در آن شرحی راجع به مسافرت های و پیش آمدهای سفر و توقّفش در هند در آنجا نوشته است.[4]

او همچنین «حاشیه روضه البهیه» تألیف عمویش میرزا محمّد ابراهیم خلیفه سلطانی را جمع آوری و مدوّن ساخته و در 25 شعبان 1125ق آن را به خط نستعلیق کتابت نموده که در کتابخانه آیت اللّه مرعشی نجفی موجود است.[5]

محمّد صادق اصفهانی

محمّد صادق بن عباسعلی اصفهانی [از کاتبان نستعلیق نویس قرن سیزدهم هجری[

[1] وقایع السنین و الاعوام، ص519.

[2] الذریعه، ج1، ص152.

[3] رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص186؛ مزارات اصفهان، ص251؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص327؛ علّامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، ص350.

[4] زندگینامه علّامه مجلسی، ج2، صص 42 و 43؛ الکواکب المنتشره، صص 358 و 264؛ الذریعه، ج9، ص581 و ج18، ص74.

[5] فهرست مرعشی، ج8، ص282؛ تراجم الرّجال، ج2، ص722.