منم از عشق او سوزان سمندروار در آتش ز هجر او شده بیرون ز تن تاب و توان من

نه روز آرام دارم نی شب از عشقش برد خوابم تنم فرسود و رفت از کالبد هوش و روان من[1]

صادقِ ملّا رجب

ملّا محمّد صادق بن ملّا رجبعلی اصفهانی معروف به «صادقِ ملّا رجب» از شعرای هزل سرا و خوشنویسان اصفهان در قرن سیزدهم هجری است.

در شعر طبعی روان داشته و به لهجه اصفهانی شعر می گفته و طبعش به هزل و هجو مایل بوده است. از راه کتابت امرار معاش می نموده[2] [و خطوط نسخ و ثلث را نیکو می نوشته است. میرزا یحیی دولت آبادی او را در کهولت و اواخر عمرش ملاقات کرده و توصیفی جالب و ظریف از زندگی شاعرانه او ارائه داده است.[3]]

وی سرانجام در سال 1305ق وفات یافته و در قبرستان سر قبر آقای اصفهان مدفون شد.[4] و پس از تخریب قبرستان، مزاراو را هم از بین بردند.

[دیوان صادق ملّا رجب در سال 1309ق چاپ سنگی شده است. دو نسخه خطی از آن نیز موجود است. یکی نسخه ای به خط نستعلیق و مورخ چهارشنبه 25 جمادی الاوّل 1319ق موجود در کتابخانه دکتر حسین مفتاح در تهران.[5] و نسخه ای دیگر به خط نسخ، به سال 1304ق، به شماره 2105 در کتابخانه ملّی ایران.[6]

[1] تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 224 و 225.

[2] رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص116؛ الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص516.

[3] حیات یحیی، ج1، ص63.

[4] آگهی شهان از کار جهان، ج3، ص85؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص495؛ مزارات اصفهان، ص51.

[5] نسخه های خطی، ج7، ص160.

[6] فهرست ملّی ایران، ج5، ص117.