محمّد ربیع طیری اصفهانی

محّمد ربیع اصفهانی، متخلّص به «طیری» شاعر ادیب قرن دوازدهم هجری. در اصفهان به شغل زرکشی امرار معاش می کرد و در سرودن شعر طبعی روان داشت، امّا با این حال اغلب حال جنون و سودا بر مزاج او غالب بود، تا جایی که هر سال برای خود مادّه تاریخ فوت می ساخت، غیر از سال آخر که از ساختن مادّه تاریخ فوت خود باز ماند. او عاقبت از شدت شوریدگی و پریشان حالی، خود را در چاه افکنده و وفات یافت. سال فوت او 1159ق است. اشعار او در اثر حوادث روزگار از بین رفته و فقط چند بیتی باقی مانده است.

از اوست:

درین گلشن من آن حسرت نگر مرغ گرفتارم که گاهی از شکاف دام بیند آشیانش را[1]

محمّد ربیع مستوفی*

محمّد ربیع، از خوشنویسان اوایل قرن دوازدهم هجری است. در اصفهان ساکن بوده و نزد محمّد صالح اصفهانی خط نستعلیق را مشق کرده است. او عاقبت به منصب مستوفی خاصه برگزیده شد.[2]

آقا ربیع نصرآبادی*

[1] تذکره آتشکده: نیمه دوم، ص589؛ تذکره سفینه المحمود، ج1، ص254؛ تذکره روز روشن، ص505؛ الذریعه، ج9، ص653.

[2] احوال و آثار خوشنویسان، ج3، ص717.