بس که در دل داشت جا ذوق گرفتاری مرا مشت خاک من پس از مردن زمین دام شد[1]

ربیع انصاری

ربیع انصاری، نویسنده و روزنامه نگار ادیب در سال 1318ق در اصفهان متولّد گردیده و تحصیلات خویش را در این شهر انجام داده در اوایل جوانی شعر می گفته و «بهار» تخلّص می کرده و در انجمن ادبی شیدا شرکت می کرد. در اواخر سال 1319ش روزنامه «کیوان» را منتشر کرد [پس از اینکه جدایی طلبان فرقه دموکرات وابسته به شوروی به آذربایجان دست یافتند] در سال 1324ش به اصفهان آمده و دو سال در آنجا روزنامه کیوان را انتشار داد و پس ختم غائله به ارومیه مراجعت کرد. او به زبانهای فرانسوی، انگلیسی، عربی، ترکی و آشوری آشنا بوده و به کشورهای اروپایی مسافرت کرده بود.

این کتابها از اوست:

1. «جنایات بشر یا آدم فروشان قرن بیستم»، مطبوع 2. «داوری تربیت»3. «سیزده عید»4. «وضع اجتماعی زن»

از اوست:

گرچه رنج سخت جان از سستی پیمان اوست صد هزاران دست دل از عشق بر دامان اوست

ساغر عیشم شکست او گرچه از سنگ فراق مستی ما جمله از پیمانه پیمان اوست[2]

[1] تذکره صحف ابراهیم، ص146؛ تذکره روز روشن، ص288.

[2] تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 94 و 95؛ تاریخ جراید و مجلّات ایران، ج4، ص153؛ چهره مطبوعات معاصر، صص 183 و 184؛ فرهنگ داستان نویسان ایران، ص43؛ الذریعه، ج5، ص154.