سوم هجری است. وی از عثمان بن ابی شعبه و دیگران روایت نموده و احمد بن محمّد بن نصر اصفهانی از او استماع حدیث نموده است.

وفاتش در سال 273ق واقع شده است. وی و زن و فرزندش چهل سال روزه گرفته اند.[1]

«نُخان» قریه ای نزدیک «جی» (شهرستان) اصفهان بوده است.

زید رارانی

زید بن ثابت بن روح بن محمّد بن عبدالواحد بن عباس رارانی اصفهانی، از محدّثین عامّه در اوایل قرن ششم هجری است.[2] [او در خاندانی اهل علم و حدیث تربیت شده و ظاهرا از پدرش روایت می کند. پدران، عموها، عموزاده ها و برادرزاده های او همه از محدّثین اصفهان بوده اند.

«راران» از دهات جِی درشرق اصفهان بوده و اکنون به شهر پیوسته و از محلّه های اصفهان است].

زید جعفری هاشمی

ابومحمّد زید بن رضا بن زید بن علی جعفری هاشمی اصفهانی، از محدّثین اصفهان در قرن ششم هجری. در سال 460 و اندی متولّد شده و از «ابوعمرو بن منده»، «ابوالحسن سهل بن عبداللّه غازی»، «ابوالفوارس طراد بن محمّد زینبی» و جز آنان حدیث شنیده است. وی در ماه جمادی الآخر سال 546ق در اصفهان وفات یافته است.

«ابوسعد سمعانی» از او به عنوان «شریف، نسیب، صالح، حسن السیره» یاد کرده است.[3]

[1] طبقات المحدّثین، ج3، ص81؛ الانساب، ج5، ص472؛ ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص330؛ آثار ملّی اصفهان، ص269.

[2] لغت نامه دهخدا: ذیل «راران»، ص40.

[3] التّحبیر، ج1، ص288.