1. «ترجمه تاریخ چین» 2. «ترجمه حدیقه عالم»[1]

ملّا زمان ناطق قهپایه ای

ملّا زمان قهپایه ای، شاعر ادیب، از سخنوران قرن یازدهم هجری. در قهپایه تولّد یافته و در اصفهان نشو نما نموده و علم و ادب آموخته است. مدّتها در محلّه جماله کُلِه معلّمی می کرد و حدود دویست نفر در مکتب او حاضر می شدند. در سرودن شعر طبعی داشته و به تتبّع اشعار خاقانی می پرداخته است. «ناطق» تخلّص می کرد. در اواسط سلطنت شاه عباس ثانی (حدود سال 1070ق) فوت شد. دیوانش شامل قصیده و غزل و رباعی نزدیه به دویست بیت ضمن مجموعه 3294 در کتابخانه مرکزی دانشگاه طهران موجود است.

چو مرغ دل به آن زلف آشیان کرد پریشانی مرا زنجیربان کرد

به آن زلف پریشانی که داری به ما یک روز هم شب می توان کرد[2]

محمّد زمان نطنزی

محمّد زمان نطنزی [از فضلاء قرن یازدهم هجری] در ذیحجه 1019ق کتابت جلد یکم «قواعد الاحکام» علّامه حلّی را در اصفهان به خط نستعلیق به پایان رسانیده است، کتاب به شماره 443 در کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی مشهد موجود است.[3]

محمّد زمان نقاش*

[1] مجله نامه بهارستان، شماره 7 و 8، سال 1382، ص299.

[2] تذکره نصرآبادی، ج1، ص577؛ فهرست مرکزی دانشگاه، ج11، ص2264؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «ناطق»، ص180؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص971؛ تذکره آتشکده: بخش سوم از نیمه نخست، ص1032؛ ریحانه الادب، ج6، ص110.

[3] فهرست الهیات مشهد، ج1، ص223.