سیّد محمّد زکی اصفهانی

سیّد محمّد زکی بن حاج محمّد اصفهانی، [از کاتبان قرن دوازدهم هجری] در سال 1118ق نسخه ای از «جلاء العیون» علّامه مجلسی را کتابت نموده و کتاب به شماره 698 در کتابخانه آیت اللّه گلپایگانی در قم موجود است.[1] ظاهرا نامبرده از شاگردان علّامه مجلسی است.

زکی ندیم مشهدی

میرزا محمّد زکی مشهدی متخلّص به «ندیم»، شاعر و ادیب قرن دوازدهم هجری.

در زمان شاه سلطان حسین صفوی در خدمت محمّد زمان خان بیگدلی سپهسالار خراسان و محمّد قلی خان بیگدلی وزیر اعظم دیوان اعلی بود. پس از آن به اصفهان آمده و همزمان با پیدایش نادرشاه ملازم و هم صحبت او شد. هنگامی که نادرشاه به بغداد لشکر کشید، از خدمت نزد او استعفا کرده و در نجف اشرف ساکن شد و سرانجام در سال 1163ق در آنجا وفات یافت.

این کتابها از اوست:

1. «دیوان ندیم مشهدی» 2. «مثنوی دُرّ نجف»3. «مثنوی تسبیح کربلا»

این رباعی از اوست:

در خاک نجف «ندیم» آسوده بخواب اندیشه مکن ز پرسش روز حساب

جایی که بدل به سرکه گردد می ناب بی شبهه گنه شود مبدّل به ثواب[2]

[1] فهرست گلپایگانی، ج2، ص42؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج2، ص112.

[2] تذکره آتشکده: نیمه دوم، صص 655 و 656؛ تذکره غنی، ص134؛ الذریعه، ج9، ص1180 و ج19، ص142؛ ریحانه الادب، ج6، ص160؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «ندیم مشهدی»، ص415؛ مجمع النّفایس، ص119.