نمی کنیم و گاهی که به حدیث برخوردیم از رأی می گذریم.»[1]

پدرش در زمان خلافت یزید بن عبدالملک در قریه «بَراآن» اصفهان ساکن بوده و سه فرزند به نام های «زُفَر»، «کوثر» و «هرثمه» داشته است.[2]

زکریا اصفهانی

زکریا اصفهانی، در کتاب «النقض» او را از فرزندان [نوادگان] بهرام گور و از قرامطه و پیشوای آنان دانسته است.[3]

زکریا جورجیری

ابواحمد زکریا بن احمد بن محمّد بن زکریا معدّل خطیب جورجیری اصفهانی، [از محدّثین عامّه در اوایل قرن ششم هجری]. از ابومطیع محمّد بن عبدالواحد مصری، ابوبکر احمد بن محمّد بن احمد بن موسی بن مردویه صغیر و ابوالفتح احمد بن محمّد بن احمد حدّاد اجازه داشته و ابوسعد سمعانی از او به عنوان «کان شیخا سدیدا من اهل العلم» یاد کرده و از او اجازه دریافت داشته است.[4]

[جورجیر از محلّه های قدیمی شهر اصفهان است و مسجد جورجیر از عهد دیالمه و جنب آن مسجد حکیم از عهد صفویه مهم ترین یادگارهای تاریخی این محلّه به شمار می روند.]

زکریا اصفهانی

[1] ریحانه الادب، ج7، ص300؛ معجم المؤمنین، ج4، ص181؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «ابوالهذیل»، ص929؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص211؛ الاعلام، ج4، ص74 به نقل از: الجوهر المضیئه، ج1، ص243 و ج2، ص543؛ شذرات الذهب، ج1، ص243؛ الانتفاء، ص173.

[2] ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص317.

[3] النّقص، ص311.

[4] التّحبیر، ج1، ص291.