در اصفهان متولّد شده و جهت تحصیلات عالیه به عتبات عالیات رفته و نزد شیخ مرتضی انصاری تحصیل نموده و در عداد مخصوصین ایشان واقع شده و در ضمن تحصیل از دوستان میرزای بزرگ شیرازی و میرزا حبیب اللّه رشتی بوده است. در اواخر عمر چشمانش ضعیف شده و مشرف به نابینایی بوده که با کرامت و لطف امام رضا علیه السلام شفا یافته است.

او در 23 ذیقعده الحرام 1302ق در نجف اشرف وفات یافته و در قبرستان وادی السلام مدفون شد.[1]

رضا ثابت اصفهانی*

حاج رضا کدخدایی متخلّص به «ثابت» از شعرای معاصر اصفهان در عصر حاضر است، در سال 1307ه .ش در اصفهان متولّد شده و در کودکی آن به تحصیل در کلاسهای شبانه پرداخت. در شعر طبعی روان داشته و از فیض هم صحبتی اساتید شعر و ادب اصفهان، شکیب، گلزار و صغیر برخوردار شد. و در انجمن های ادبی شهر همچون انجمن خاکیا، انجمن کمال شرکت می نموده است. اغلب اشعارش در مدایح و مراثی چهارده معصوم علیهم السلام است. در سایر انواع شعر خصوصا غزل نیز صاحب قریحه است. «دیوان ثابت اصفهانی» در سال 1384ش چاپ شده است.[2]

از اوست:

هرگز گلی چو روی تو زیبا نمی شود سروی چو قامت تو دل آرا نمی شود

هفت آسمان و هفت زمین گشته ایم ما مهری چو ماه روی تو پیدا نمی شود

رضا جدیدی*

[1] نقباء البشر، ج1، صص 780 و 781؛ زندگانی و شخصیت شیخ انصاری، ص268؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص634.

[2] دیوان ثابت اصفهانی: مقدمه.