طهرانی.

او عالمی آگاه به زمان و متعهد و مسؤول بود و برای ترویج شریعت و امر به معروف و نهی از منکر تلاش فراوان به عمل آورد. وی در برخی از مجالس به وعظ و خطابه می پرداخت و با بیانات مستدل و عالمانه خود به مردم درس اخلاق می آموخت و اصول عقاید و احکام دین را برای آنان روشن می ساخت.

از اقدامات عام المنفعه و خیریه ایشان تأسیس انجمن خیریه احمدیه و انجمن خیریه امام حسن عسکری علیه السلام و بنای بیمارستان عسکریه در اصفهان بود.

وی در عمر خود به بیماری دیابت مبتلاشده و در آخرین روزهای عمر به کشور آلمان سفر کرد ولی معالجه ثمری نبخشید و ایشان در جمادی الثانی 1389ق وفات یافت. پیکر ایشان به اصفهان انتقال یافته و پس از تشییع باشکوه در تکیه ای مخصوص در تخت فولاد مدفون شد.

کتب زیر از تألیفات اوست:

1. «فیوضات اللاّمعه فی حال الکتب الأربعه» 2. «نبذه فی تحقیق کتاب قرب الإسناد و مؤلّفه و أخباره» 3. «رفع النّزاع من البَین فی الصُّلح المقصود مِنهُ الفرار عن الدَّین» 4. «أماره الولایه» 5. «تاریخ مختصر نفت در دنیا» 6. «رساله فقه فارسی» در احکام آب ها 7. «سوانح ایام عمری» 8. «ترجمه خطبه الغدیر» به فارسی[1]

محمّد باقر معلّم خوراسکانی*

محمّد باقر بن محمّد رضا بن محمّد بن میر حسین معلّم خوراسکانی از فضلاء و نویسندگان کتب در قرن یازدهم هجری است.

وی نسخه ای از «من لا یحضره الفقیه» تألیف جناب شیخ صدوق را به خط نسخ در روز سه شنبه 12 ربیع الثّانی سال 1053ق کتابت نموده و به شماره 64 در کتابخانه

[1] فطرت بیدار زمان، ج1؛ تاریخ نائین، صص 5 و 6؛ نام آوران علم و اجتهاد کرمان، صص 396-391؛ گنجینه دانشمندان، ج6، ص342؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، صص 117-116.