میر ذوالفقار گلپایگانی*

میر ذوالفقار بن محمّد گلپایگانی، عالم فاضل از دانشمندان قرن یازدهم هجری است. در اصفهان نزد جمعی از علماء خصوصاً آقاحسین خوانساری به تحصیل پرداخته و در زادگاه خود به تبلیغ شریعت مشغول شده است و در سال 1064ق از استاد خود دارای اجازه است. او پدر عالم و شاعر عالیقدر میرزا علی خان گلپایگانی (شیخ الاسلام گلپایگان) بوده است.[1] او نسخه ای از «المختصر» تألیف: تفتازانی را به خط نسخ در دوشنبه 3 رجب 1089ق کتابت نموده که به شماره 576 در کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه مشهد نگهداری می شود.[2]

ذوالقرنین شرابی اصفهانی

ابونصر ذوالقرنین بن ابی الرّجاء بن ابی نصر طبیب شرابی اصفهانی، از محدّثان و اطبّاء اصفهان در قرن ششم هجری است. به طبابت مشغول بوده و از ابومطیع محمّد بن عبدالواحد مصری استماع حدیث کرده است. ابوسعد سمعانی یک حدیث از او شنوده است. وی در سال 531ق فوت شده است.[3]

[1] بزرگان فرهنگ و تاریخ اصفهان: خطی؛ دو گفتار، صص 14-12؛ الروضه النضره، ص212؛ فیض قدسی، ص192؛ تلامذه العلّامه المجلسی، 25؛ دانشمندان خوانسار، صص 123 و 124.

[2] نسخه های خطی، جص، ص95؛ فهرست الهیات مشهد، ج1، ص552.

[3] التّحبیر، ج1، ص277.