است.[1]

داود اصفهانی خبّاز

ابوالفضائل داود بن محمّد بن حمد بن حسین اصفهانی خبّاز، از محدّثین اصفهان است.

سبط خواهر قتیبه بن سعید بقال است و از ابو محمّد رزق اللَّه تمیمی حدیث شنیده است. ابوسعد سمعانی از او حدیث شنیده است.[2]

داود اصفهانی

داود بن محمّد بن محمود اصفهانی، از محدّثین قرن ششم هجری است. وی در سال 603ق وفات یافته است.[3]

میرزا داود بینوای خراسانی

حاج میرزا داود خراسانی ابن میرزا محمّد مهدی حسینی اصفهانی معروف به شهید مشهدی، عالم فاضل و ادیب شاعر. در سال 1190ق متولّد شده و نزد پدر دانشمند خود و علمای مشهد مقدّس به تحصیل پرداخته و سپس مرجع حلّ مشکلات شرعی مردم در آن دیار شده و به اقامه جماعت پرداخته و سرانجام در سال 1240ق وفات یافته و در حرم مطهر رضوی مدفون گردید. به فارسی و عربی نیز شعر می سروده و «بینوا» تخلّص می نموده است:

بر سرم از لطف یار آمد، به همراهش رقیب

با اَجَل آمد پس از عمری به بالینم طبیب[4]

[1] تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج2، ص312؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص199.

[2] التّحبیر، ج1، ص274.

[3] مرآه الجنان، ج4، ص45.

[4] تذکره دلگشا، صص 313 و 314؛ مجمع الفصحاء، ج4، ص182؛ لغت نامه دهخدا ذیل «بینوا»، ص686؛ مکارم الآثار، ج4، ص1107؛ حدیقه الشعراء، ج1، ص310 و 311؛ تاریخ تذکره های فارسی، ج1، ص22؛ تذکره انجمن خاقان، صص 88-86.