تأثیرات زیادی بر مردم گذاشت. این کتابها از آثار اوست:

1. «منظومه درفش کاویان» 2. «آبی، خاکستری، سیاه» 3. «در رهگذر باد» 4. «از جدائی ها» 5. «تا رهائی» 6. «شعر سرخ» 7. «غزل های سعدی» با همکاری اسماعیل صاری 8. «شکوه شعر شهریار» که همگی به چاپ رسیده اند.[1]

حیان ضَبّی

حیّان بن بشر بن مخارق ضبّی، از محدثین اصفهان است. پدرش از اهالی راوند کاشان بوده و خود او در بغداد بوده و در زمان خلافت مأمون به اصفهان آمده و قاضی اصفهان شد. سرانجام به بغداد برگشته و 238ق وفات یافته است.

از هشیم، ابویوسف، یحیی بن آدم، عیسی بن یونس و محدّثین کوفه روایت می کند. و از او عبید بن حسن و احمد بن راشد از او روایت می کنند.[2]

حَیّان اشهلی

حیّان بن حنظله بن سوید بن علقمه بن سعد بن معاذ اشهلی، از محدّثین بوده و در اصفهان ساکن شده است. پسرش ابراهیم از او حدیث نقل کرده است.[3]

استاد حیدر*

استاد حیدر، هنرمند چیره دست گچبری در عصر ایلخانان است. بدون شک او از نوابغ هنرمندان ایرانی است که ظرافت، مهارت، ذوق و پشتکار او در آثارش تجلی یافته است.

از آثار او گچبری محراب عالی مسجد الجایتو در مسجد جامع اصفهان به سال

[1] مطبوعات آذرماه 1377.

[2] ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص301؛ تاریخ بغداد، ج8، ص284؛ الوافی بالوفیات، ج13، ص225.

[3] ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص301.