حسینعلی
گلشن اصفهانی، از شعرای اصفهان در قرن چهاردهم هجری. در سال 1310ق در اصفهان
متولّد شد. در انجمن ادبی شیدا شرکت می کرد و از شعرای خوش قریحه به شمار می رفت.
او در سال 1361ق وفات یافت. این بیت از اوست:
به
جان اهل حجاز و عراق شور افکند
بلند
گشت چو از نینوا نوای حسین
(حجاز،
عراق، شور، نینوا و نوا نام پرده های آواز است.)[2]
ملّا
حسینعلی محدّث*
ملّا
حسینعلی محدّث، عالم فاضل، از دانشمندان گمنام قرن سیزدهم هجری است. وی در جمادی
الثانی 1252ق وفات یافته و در نزدیکی قبر فاضل هندی در تخت فولاد مدفون شده است.