شادی و اندوه عالم یک دم است

بهر هریک دم این چه اندوه و غم است[1]

حسین کوشای اصفهانی

حسین فخاری متخلص به «کوشا» شاعر و ادیب هنرمند معاصر. نقاش و استاد چیت سازی. در هنر قلمکاری و چیت سازی استاده بوده و مردی خلیق و مهربان بود. او در سال 1379ق (1339ش) وفات یافت و در تکیه جویباره ای ها در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.

مادّه تاریخ وفاتش را شاعر ارجمند و توانا استاد فضل اللَّه اعتمادی خوئی متخلص به «برنا» گوید:

«برنا» پی فوت او به شمسی بنوشت

«کوشا بسرای دیگری کرد سرای»[2]

حسین گلستانه

میرزا تاج الدّین حسین حسینی گلستانه اصفهانی، عالم فاضل، از سلسله سادات جلیل القدر گلستانه اصفهان بوده و نزد ملّا محمّد تقی مجلسی به تحصیل پرداخته و در سال 1062ق موفق به کسب اجازه از استاد گردیده است. اجازه در پشت نسخه ای از «الاستبصار» به خط تاج الدّین و مورخ ربیع الاول 1062ق نوشته شده است.[3]

[1] تذکره نگارستان دارا، ج1، صص 75 و 76؛ دانشمندان آذربایجان، ص117؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص527؛ الذریعه، ج12، ص92.

[2] سیری در تاریخ تخت فولاد، ص104.

[3] الذریعه، ج16، ص11؛ الروضه النضره، ص91؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص806؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج2، ص389.