سیّد محمّدحسین رجائی

سیّد محمّدحسین رجائی ابن آقا سیّد محمود بن جواد حسینی اصفهانی، عالم فاضل محقق.

در سال 1297ق در اصفهان متولّد شد و نزد علمای اصفهان همچون شیخ محمّدعلی نجفی مسجد شاهی و سیّد محمّدباقر درچه ای، آقانجفی و دیگران کسب فیض نمود و از اساتید خود موفق به اخذ اجازه اجتهاد گردید و به انجام مسؤولیت های اجتماعی و تبلیغ دین و حل مشکلات شرعی مردم مشغول شد. او مردی منضبط و منظم بود و اوقات خود را صرف عبادت و مطالعه و تدریس و تألیف و پاسخگویی به مراجعات مردم می کرد.

او در سال 1342ق سفری به عتبات عالیات نمود که در نجف اشرف به بیماری گرفتار شده و در راه بازگشت به ایران در کرمانشاه وفات یافت و جسدش را در مقبره ای پشت مقبره آقا محمّدعلی کرمانشاهی در کرمانشاه مدفون ساختند.

کتب زیرا از تألیفات اوست:

1. «اجتماع الامر و النّهی» 2. «الاجزاء» 3. «الادلّه العقلیّه» 4. «الاوامر» 5. «تداخل الاسباب» 6. «التّرتُّب» 7. «التّعادل و التّراجیح» 8. «تقریر ابحاث المسجد شاهی» 9. «حاشیه فرائد الاصول» 10. «الخلل» 11. «دلاله النّهی علی فساد المنهی عنه» 12. «الصّحیح و الاعم» 13. «قاعده الفراغ و التّجاوز» 14. «مسأله الضّد» 15. «مقدمه الواجب» 16. «نیّه الصّوم» 17. «الوضع»[1]

سیّد محمّد حسین آزاد خاتون آبادی

سیّد محمّد حسین خاتون آبادی متخلّص به «آزاد» ابن حاج میرزا محمود بن میر سیّد علی بن میر محمّد صادق بن میر محمّدرضا بن میرزا ابوالقاسم مدرس، شاعر ادیب و

[1] رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص208؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص563؛ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج3، صص 115 و 116؛ تراجم الرّجال، ج1، صص 188 و 189.