یافته و در مقبره مسجد سیّد اصفهان مدفون گردید.[1]

ملّا محمّد حسین اصفهانی کاظمینی

ملّا محمّد حسین بن کرمعلی اصفهانی کاظمینی، پدر و جدّش تجارت می کرده اند، در حدود 1170ق متولّد شده و در اوایل جوانی اندکی تحصیل علوم نمود. سپس سالها به سیر و سیاحت در اطراف شهرها پرداخته و خدمت جمعی کثیر از علماء و بزرگان رسیده و چون از سفر خسته شد، در کاظمین ساکن گردیده و مدّت 30سال در آن ارض اقدس مجاور بوده است. او از سال 1227ق شروع به تألیف کتابی کشکول مانند نموده و آنچه در مسافرت ها و شهرها دیده و شنیده است در آن جمع آوری کرده است.

[علاوه بر آن و «تاریخ جهان آرا»یِ غفاری را خلاصه کرده و آن را «جامع التّواریخ» نام نهاده است.[2]]

میرزا حسین خان صحّت

میرزا حسین خان صحّت ابن محمد کریم اصفهانی، از روزنامه نگاران و نیکوکاران معاصر در حدود 1269ش در اصفهان متولّد شد و در اثر لیاقت و پشتکار توانست در میان همشهریان خود مقام ارجمندی را به دست آورد. مدّتی در پلیس جنوب به فعالیت مشغول بود. سپس در اصفهان به دواسازی و بعداً به تجارت روی آورد. از او آثار خیریه فراوانی به جای مانده است که از آن جمله است:

1. وقف باغ رکن الملکی واقع در محمودیه جهت دبیرستان صارمیّه 2. تأسیس درمانگاه صحّت در محلّه درکوشک، که در تعریض خیابان از بین رفت. 3. تأسیس

[1] مزارات اصفهان، ص65؛ مصاحبه غلامرضا نصرالهی با شیخ محمّد حسین رشتی در یکشنبه 5 خرداد 1370ش.

[2] الذریعه، ج5، ص 47 و ج 18، ص73 و ج18، ص73؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 551 و 552.