نوشته و سپس آن را مقابله کرده و طرف مقابله برادرش شیخ عبداللَّه بوده است. نسخه به شماره 191 در کتابخانه مجلس شورای ملّی ایران جزو کتب اهدائی امام جمعه خوئی موجود است.[1]

حسین عاملی*

حسین بن علی بن محمّد بن حسن بن زین الدّین عاملی از علماء و فقهاء اصفهان در قرن یازدهم هجری است. او از نوادگان شیخ زین الدّین معروف به «شهید ثانی» بوده و پدرش شیخ علی معروف به «صاحب الدّر المنثور» می باشد. نزد پدر به تحصیل پرداخته و در محضر سایر علمای اصفهان به تکمیل آن اهتمام ورزیده است.

وی کتابهای «شرح بدایه الدّرایه » تألیف شهید ثانی و «خلاصه الاقوال» تألیف علّامه حلّی را در 10 ربیع الاوّل 1074ق کتابت نموده و پدرش اَنهائی در 8 ذی الحجه همان سال برای او نوشته است. نسخه به شماره 1452 در کتابخانه آیت اللَّه مرعشی نجفی موجود است.[2]

حسین طغرائی

مؤیّد الدّین ابواسماعیل حسین بن علی بن محمّد بن عبدالصّمد اصفهانی معروف به «طغرائی» و ملّقب به «فخرالکتاب»، ادیب فاضل و شاعر ماهر، نسب او به «ابوالاسود دُئِلی» منتهی می شود.

[وی در سال 448ق متولّد شده و به تحصیل پرداخت و در شعر و ادب استادی توانا و در علوم مختلف خصوصاً کیمیا دانشمندی ماهر گردید و پس از مدتی به دربار سلطان محمّد سلجوقی قرار گرفته و عهده دار «دیوان طغرا» گردیده و به «طغرایی» شهرت یافت او پس از مرگ این پادشاه در سال 511ق در موصل به سلطان مسعود فرزندش پیوست و به وزارت او رسید.

[1] فهرست مجلس، ج7، ص337.

[2] فهرست مرعشی، ج4، ص 241 و 242.