حسین
بن احمد بن ماجد نجفی، از فضلاء قرن یازدهم هجری است. او در اصفهان ساکن بوده و
نسخه ای از «مشرق الشّمسین» تألیف: شیخ بهائی را در پنج شنبه 13 ربیع الاول 1028ق
کتابت نموده است. این نسخه به شماره 120 در کتابخانه خاندان میبدی در کرمانشاه
موجود است.[2]
در
همان زمان یکی از بستگان صاحب عنوان، به نام شیخ احمد بن شیخ محمّد بن شیخ ماجد
نجفی در اصفهان نزد شیخ بهائی مشغول تلمّذ بوده و از مرحوم شیخ اجازه دریافت نموده
است.[3]
حسین
جوهری فرد*
حسین
جوهری فرد بن احمد، شاعر ادیب، در سال 1302ش متولّد شد، او از اعقاب شاعر و مورّخ
مشهور میرزا ابراهیم جوهری مؤلف کتاب «طوفان البکاء» است.
جوهری
پس از آنکه تحصیلات مقدّماتی را فراگرفت، چندی در مدرسه مروی به تحصیل علوم قدیمی
پرداخت و مدتی نیز در وادی حکمت و عرفان به سیرو سلوک قدم نهاد و از اساتید فن کسب
فیض کرد، همچنین فنون شعر و شاعری را از شکیب اصفهانی آموخت. آنگاه برای کسب معیشت
به آهن فروشی در بازار مشغول شد.
اغلب
اشعار او جنبه مذهبی و عرفانی دارد و مضمون آن مدایح و مراثی ائمه
[1]
مجله کیهان فرهنگی، سال هفتم: خرداد 1369، ص50؛ الذریعه، ص12، صص 55-51؛ رجال
اصفهان: مقدمه؛ فهرست کتابهای چاپی فارسی، ج1، ص1065؛ مؤلّفین کتب چاپی، ج2، صص
830 و 831؛ گلزار مشاهیر، صص 311 و 312.