نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 2 صفحه : 607
سیّد
محمّد حسین حسینی ساوجی
سیّد
محمّد حسین بن سیّد محمّد ابراهیم حسینی ساوجی [از فضلاء قرن سیزدهم هجری ]در سال
1265ق. کتابت «تهذیب الاصول» علّامه حلّی را در اصفهان به پایان رسانیده و نسخه در
کتابخانه آیت اللَّه گلپایگانی در قم موجود است.[1]
شیخ
حسین تنکابنی
شیخ
حسین بن ابراهیم تنکابنی، از فلاسفه عالیقدر قرن یازدهم هجری. در قم نزد ملاصدرا و
ملّا عبدالرزاق فیاض لاهیجی به تحصیل حکمت پرداخته و سپس در اصفهان به تحقیق و تألیف
و تدریس کتب فلسفی مشغول بوده است. وی ذوق اشراقی و عرفانی داشته و میرزا
عبداللَّه افندی (صاحب ریاض العلماء) که معاصر اوست بر او خرده گرفته که غیر از
فلسفه، از سایر علوم بهره چندانی نداشته است. دامادش آخوند ملّا محمّد نصیر تنکابنی
و فرزندش ملّا ابراهیم تنکابنی نیز از فضلاء آن عهد و احتمالاً شاگرد شیخ حسین
بوده اند.
وی
در سفری که به حج بیت اللَّه الحرام رفته بود، در هنگام استلام حجرالاسود در مسجد
الحرام توسط جمعی که به توّهم اهانت او به حجرالاسود بر سر او ریخته بودند، به شدت
مضروب شده و در راه مدینه شهید شد و در «ربذه» در جوار مرقد جناب «ابوذر غفاری»
مدفون گردید. سال شهادت او را 1101 یا 1105ق ذکر کرده اند و ظاهراً در سن حدود 80
سالگی یابیشتر به سرای باقی ارتحال نموده است.
کتب
زیر از تألیفات اوست:
1.
«اثبات حدوث العالم» 2. «احوال صنوف النّاس فی المعاد» 3. تعلیقات بر شفا 4. «حاشیه
بر حاشیه خفری بر الهیات شرح تجرید» 5. «شرح گلشن راز» 6. «وحده الوجود و تجلّیاته
و تنزّلاته»[2]