ملّا حسین اصفهانی

ملّا حسین اصفهانی، عالم فاضل، از اساتید حاج ملّا علی خلیلی بوده و در نجف اشرف سطوح فقه را تدریس می نمود. و در آن ارض اقدس وفات یافته و مدفون گردیده است.[1]

امیر قوام الدّین حسین اصفهانی

امیر قوام الدّین حسین اصفهانی، از فقهاء و علمای قرن دهم هجری است. در زمانی که شاه اسماعیل صفوی برای فتح خراسان به آنجا رفته بود، در رکاب او بود و سپس به دستور شاه اسماعیل جهت اداره امور شرعی مردم بلخ به آنجا رفت و شیعه امامیه را در آنجارواج داد. چندی بعد به منصب قاضی القضاتی اصفهان منصوب شده و به زادگاه خود بازگشت.[2]

شاه طهماسب صفوی وی را با شراکت امیر جمال الدّین محمّد استرآبادی در سال 930ق به صدارت برگزید.[3] پس از فوت استرآبادی، میرنعمت اللَّه حلّی در صدارت با او شریک شد.[4]

امیر قوام الدّین در اواخر عمر به علت کهولت سن قادر به انجام وظایف خود نبود و سرانجام در سال 936ق به دیار باقی شتافت.[5]

وی در فقه، حدیث، ادبیات و خصوصاً شعر و انشاء استاد بود. همواره در رعایت و حمایت از اهل فضل و علم می کوشید و دقیقه ای از رعایت تقوی و صلاح غافل نبود شعر نیز می سرود.[6]

[1] الکرام البرره، ص364؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص530.

[2] رجال کتاب حبیب السیّر، صص 275 و 276.

[3] تاریخ الفی، ص402؛ احسن التواریخ، ص242؛ احیاء الداثر، ص59.

[4] وقایع السنین و الاعوام، ص490.

[5] احسن التواریخ، ص307.

[6] تذکره تحفه سامی، صص32 و 33.