وی
سرانجام در سال 1336ش وفات یافته و در تکیه جویباره ای ها در تخت فولاد مدفون
شد.[2]
از
اوست:
ترسم
که آه و ناله من پرده در شود
هر
خاص و عام از غم من باخبر شود
گویند
سیل اشک بشوید ز دل ملال
امّا
نه آن که دل همه خون جگر شود
محمّد
حسن اصفهانی
محمّد
حسن بن حاج میرزا محمّد مهدی قاری اصفهانی، از فضلاء و خطاطان اصفهان در قرن سیزدهم
هجری است. خط نسخ را زیبا می نوشته و در محلّه مسجد حکیم اصفهان ساکن بوده است. وی
نسخه ای از کتاب «تحفه حکیم مؤمن» را به خط خوش خود کتابت کرده که در مدرسه عالی
سپهسالار موجود است.[3]
حسن
بن مهران
حسن
بن مهران، از محدّثین اصفهان در قرن سوم هجری است. از اسحاق بن راهویه و ابن
ماسَرجِس روایت می کند. در سال 392ق وفات یافته است.[4]
حسن
اصفهانی
حسن
بن مهران اصفهانی، از محدّثین شیعه است. [وی در سلسله راویان احادیث نقل شده از
طرف شیخ صدوق واقع شده ولی مشایخ و راویان از او بر ما مجهول است.[5]]