مرکزی دانشگاه اصفهان موجود است.] 2. «الرّساله المعادیّه»، به فارسی 3. «زبده الرّجال» 4. «ختم دوازده امام»[1]]

حسن یونارتی اصفهانی

حافظ ابونصر حسن بن محمّد بن ابراهیم بن احمد بن علی بن حسنویه مقری یونارتی اصفهانی، از محدّثین اصفهان در قرن پنج هجری است.

از وی با القاب «حافظاً مکثراً کثیراً کثیرالکتابه» یاد شده است. او برای اخذ حدیث به عراق و خراسان مسافرت نموده و در نیشابور از حسن بن احمد سمرقندی و در بلخ از احمد بن محمّد خلیلی استماع حدیث نموده و در حدود سال 430ق در اصفهان فوت شده است.[2]

محمّد حسن هرندی

محمّد حسن بن محمّد بن ملّا ابوالحسن هرندی اصفهانی، از فضلاء و نویسندگان کتب در قرن 13 هجری در اصفهان است.

از آثارش: 1. «کتابت «دیوان سیّد حسین مجمر» ملقب به «مجتهدالشّعراء» است که آن را در سال 1255 به خط شکسته نستعلیق کتابت نموده است. نسخه به شماره 981 در کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی در مشهد موجود است.[3]

2. کتابت نسخه ای از «شرح جامی» یا «الفوائد الضیائیه» است که آن را در ماه رجب سال 1258 به خط شکسته نستعلیق کتابت نموده است. نسخه به شماره 422 در کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی مشهد مقدّس موجود است.[4]

[1] الذریعه، ج7، ص140 و ج12، ص27 و ج21، صص 172 و 177؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص517.

[2] معجم البلدان، ج5، ص453؛ المشتبه، ص139.

[3] فهرست کتابخانه الهیات و معارف اسلامی مشهد، ج2، ص134.

[4] فهرست کتابخانه الهیات و معارف اسلامی مشهد، ج1، ص214.