حسن
بن علی بن مهران اصفهانی، از محدّثین اصفهان است وی از عامر بن فُرات حدیث شنیده و
ابوبکر بن ابوداود سجستانی از او استماع حدیث نموده است.[2]
محمّد
حسن گیلانی اصفهانی
محمّد
حسن بن علی بن نعمت اللَّه بن حسین بن نعمت اللَّه گیلانی [از فضلاء و ادبای قرن سیزدهم
هجری] در سال 1244ق. در دهه سوم رمضان کتاب «بیان المحمود» تألیف محمود میرزا
قاجار را نوشته است. میکروفیلم آن در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.[3]
سیّد
حسن امامی سدهی
سیّد
حسن امامی سدهی بن حاج میر سیّد علی بن سیّد مهدی بن سیّد اسماعیل دیباجی فروشانی،
عالم فاضل و ادیب کامل.
در
سال 1320ق در فروشان سده متولّد گردیده و در مولد خود و اصفهان و مشهد و نجف اشرف
در نزد بزرگان و مجتهدین تلمّذ نموده و به مقام شامخ اجتهاد رسید. [سطوح اولیه را
در قم آموخت سپس به مشهد مقدّس رفته و نزد سیّد عباس شاهرودی و آقا سیّد حسن سطوح
عالی را فراگرفت. سپس به اصفهان بازگشت و در درس
[1]
تاریخ اصفهان (جابری)، تصحیح دکتر جمشید مظاهری: مقدمه؛ نصف جهان و همه جهان، صص
163-161؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور: مقدمه؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان،
صص137-135؛ دانشمندان و سخن سرایان فارس، ج1، صص 344 و 345؛ مؤلفین کتب چاپی، ج2،
ص610؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 511 و 512.