عاقبت در رشت ساکن شده و به ارشاد مردم مشغول شده و از مرجع حل مشکلات شرعی آن حدود بوده و همانجا وفات یافته است.[1]

میرزا حسن تبریزی

میرزا حسن بن میرزا محمّد صادق خان تبریزی اصفهانی، عالم فاضل و ادیب. پدرش به امر شاه عباس اوّل از تبریز به اصفهان آمده و در محلّه عباس آباد سکونت نمود.

میرزا حسن در اصفهان تحصیل کمالات نموده و در علم و فضل بر اقران فائق آمد. وی شرحی بر اشعار مشکله مثنوی معنوی نوشته و رسائلی در معقولات دارد.[2]

محمّد حسن نصیری طوسی

محمّد حسن بن محمّد صالح نصیری طوسی، عالم فاضل و ادیب شاعر، از دانشوران قرن دوازدهم هجری و از ادباء و فضلای خاندان نصیری طوسی در اصفهان است. وی کتاب «هدایه المسترشدین» در باب استخارات را در 13 ربیع الثّانی 1132ق تألیف نموده است. گاهی شعر می سروده و «طالع» تخلّص می کرد.

وی قطعه ای درباره سیلاب سال 1110ق در اصفهان سروده که مادّه تاریخ آن چنین است:

بود «طالع» به فکر تاریخش

تا نماید بیان به عین وضوح

شد روان بر زبان ز منبع دل

«نام طوفان نشسته از دل نوح»

صاحب عنوان تا سال 1132 در قید حیات بوده و تاریخ فوت او معلوم نیست.[3]

[1] نقباء البشر، ج1، ص400؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص499.

[2] خزانه عامره، ص429؛ الذریعه، ج9، ص1068؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 498 و 499.

[3] الذریعه، ج25، ص192؛ الکواکب المنتشره، ص183؛ دستور شهر یاران، ص275؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص417.