ابوعلی
حسن بن جهم بن جبله بن مصقله واذاری تیمی، از محدّثین قرن سوم هجری و از اهالی قریه
«واذار» اصفهان است. از حسین بن فرج، اسماعیل بن عمرو و حیّان بن بُشر روایت می
کند و احمد بن اسحاق از او نقل حدیث می نماید.
حسن
رئیس زاده بن میرزا حبیب اللَّه رئیس الواعظین از فضلاء، ادباء و شعرای اصفهان در
قرن چهاردهم هجری. وی همچون پدرش به وعظ و خطابه مشغول بوده و در شعر و ادب نیز
دستی داشته و «صفا» و «رئیسی» تخلّص می نموده است.
عاقبت
در 26 شوال 1386ق (1345ش) وفات یافته و در تخت فولاد مدفون شد.[3]
استاد
فضل اللّه اعتمادی متخلص به برنا در وفات او چنین سروده است:
به
شمسی و قمری سال فوت او برنا
که
هرکدام بود جمع مصرعی بنوشت
حسن
بعشق حسین کرده رو سوی مینو
رئیس
زاده بنزد حبیب شد ببهشت
[1]
دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص241؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص86؛ نقباء البشر،
ج1، ص364.