شهادت و غیبت و بداء» 5. «کیفیّت خلقت» مطبوع 6. «معاد و رکن رابع» 7. «توضیح الصّواب» در دفاع از عقائد شیخیه و ردّ اعتراض مخالفین که به فارسی در 15 جمادی الاولی 1297ق در اصفهان نوشته شده و به شماره 37/7 در کتابخانه مرحوم سیّد ضیاءالدّین علّامه در اصفهان موجود است.[1]]

محمّدحسن سکوت علی شاه دهکردی

محمّدحسن دهکردی معروف به «آقازاده» فرزند آخوند ملّا محمّدابراهیم دهکردی، از عرفای اواخر دوره قاجاریه است به لقب «سکوت علی شاه» ملقّب بوده و چندی نزد حاج ملّا هادی سبزواری تلمُّذ نموده است. وی در سال 1322ق وفات یافته و در دهکرد [شهرکرد کنونی] مدفون شد. او پدر عالم فاضل یوسف آل ابراهیم است.[2]

سیّدحسن موسوی اصفهانی*

حاج سیّد حسن بن سیّد اسماعیل موسوی سِدِهی اصفهانی، عالم فاضل جلیل، از علمای معاصر. در سال 1352ق در قریه «آدریان» از توابع سِدِه (خمینی شهر کنونی) متولّد شد. مقدمات را نزد پدر آموخت و سطح را نزد سیّد مصطفی مهدوی و جمال الدین خوانساری فرا گرفت. سپس به قم رفته پس از مدتی به کربلا رفت و نزد حضرات آیات سیّد محمّد شیرازی، شیخ محمّد حسین مازندرانی، شیخ محمّد شاهرودی و سیّد اسداللَّه صدر هاشمی سطوح عالیه را خواند. سپس در درس حضرات آیات شیخ کاظم تبریزی، سیّد مرتضی خلخالی، سیّد علی اشکوری، میرزا علی فلسفی، شیخ صدرا بادکوبه، سیّد علی سیستانی، مسلم ملکوتی و سیّد هاشم حسنی طهرانی شرکت کرد. آنگاه از در درس آیات عظام حاضر در نجف امام خمینی و سیّد ابوالقاسم خوئی بهره برد. در سال 1391ق به

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص482؛ مؤلفین کتب چاپی، ج2، ص651؛ الذریعه، ج16، صص 267 و 344 و ج18، ص192 و ج21، ص175؛ فهرست سه کتابخانه اصفهان، ص120.

[2] تاریخ چهارمحال (اوژن)، صص77-76.