حسن خان*

حسن خان، از خطاطان اواخر دوره قاجاریه بوده و به خط نستعلیق کتابت می کرده است، وی در سال 1304ق اشعاری را به خط خود نوشته که بر کاشی های مسجد رحیم خان اصفهان نقش شده است.[1]

شیخ حسن اصفهانی*

حاج شیخ حسن اصفهانی، عالم کامل، از علمای اصفهان در قرن سوم هجری. در فقه و اصول مهارتی به سزا داشته و از مجتهدین عصر خود بود. چندگاهی در مسجد حکیم اصفهان اقامه جماعت می نمود. سپس به طهران رفته و منصب امام جمعه آنجا را برعهده گرفت. وی در زمان فتحعلی شاه (قبل از سال 1250ق) وفات یافت. در «جنه الاخبار» تألیف محمّدحسن لنجانی از او یاد شده است.[2]

ملّا محمّد حسن اصفهانی

ملّا محمّد حسن اصفهانی، ادیب عارف، از دانشمندان قرن سیزدهم هجری است. وی کتاب «انشاء الصلوات» را تألیف نموده است و در سال 1275ق به طبع رسیده است. در ظهر کتاب در باب مؤلف آمده است.

«العارف الممتحن امین الحق معین الاسلام ملّا محمّد حسن مقیم اصفهان»[3]

محمّد حسن اصفهانی

محمّد حسن اصفهانی [خوشنویس هنرمند و کاتب ماهر قرن سیزدهم هجری] در سال 1243ق «قرآن مجید» را به خط نسخ نوشته و به شماره 5 در کتابخانه چهلستون

[1] گنجینه آثار تاریخی اصفهان، ص798.

[2] میراث اسلامی ایران، ج3، ص723.

[3] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 477 و 478؛ الذریعه، ج2، ص392.