در شعر نیز تبحّر داشت و «فضائل» تخلّص می کرد و گاه در برخی از انجمن های ادبی اصفهان همچون انجمن ادبی و هنری سعدی حضور می یافت.

وی سرانجام در دوشنبه 2 رجب 1418ق (مطابق 12آبان 1376ش) در اصفهان وفات یافته و در قطعه نام آوران واقع در گورستان باغ رضوان اصفهان مدفون شد:

تألیفات و آثار زیر از اوست:

1. «اطلس خط» 2. «تعلیم خط» 3. «بوستان خط» 4. «مردآفرین روزگار» 5. «اصحاب رس» 6. «آیه نور» 7. «شناخت قرآن»

همچنین (قرآن مجید) و کتاب های «گنجینه الاسرار» عمان سامانی و چند اثر دیگر را کتابت نموده اند.

این شعر در مرثیه حضرت سیّد الشهداءعلیه السلام از اوست:

ای دیده خون ببار که وقت عزا رسید

هنگامه مصیبت آل عبا رسید

گر چشم دهر خوشه پروین بِیَفشُرَد

باشد روا که زلزله در ماسوا رسید

در سیل خون تپید جگر گوشه رسول

آه و فغان به چرخ از این ماجرا رسید[1]

شیخ حبیب اللَّه نائینی

شیخ حبیب اللَّه بن ملّا ابراهیم نیستانکی نائینی، عالم فاضل از علمای قرن چهاردهم هجری. در اصفهان نزد جمعی از علماء از جمله آخوند کاشی به تحصیل پرداخت. سپس در دستگاه خاندان نجفی مسجد شاهی از جمله حاج آقا نوراللَّه نجفی به فعالیّت مشغول شد.

وی در سال 1348ق وفات یافته و در تکیه ملک نزد قبر آخوند کاشی در تخت

[1] تجلی فضائل، اغلب صفحات؛ مجله وقف میراث جاویدان (ویژه نامه اصفهان)، شماره 19 و 20؛ تذکره شعرای استان اصفهان (ویرایش دوم)، ص599؛ کیهان فرهنگی، سال چهارم، شماره 5، شماره پیاپی 41، مرداد ماه 1366، ص48؛ وفیات علمای معاصر اصفهان، خطی.