جمال
الدّین بن عبدالحسین قدسی بن محمّدعلی خوشنویس اصفهانی شاعر و ادیب دانشمند معاصر،
در شب هشتم رمضان سال 1315ق در اصفهان متولّد شده و تحصیلات خویش را ابتدا در
مدرسه باقریه و قدسیه انجام داده و سپس در مدارس قدیمه نزد شیخ علی مدرس یزدی، شیخ
محمّد حکیم خراسانی و شیخ محمّدباقر الفت به تحصیل علوم دینی پرداخت و از سال
1303ش به خدمت فرهنگ درآمده و به تدریس در دبیرستان های اصفهان مشغول شد.
پس
از فوت پدر ریاست مدرسه قدسیه را بر عهده گرفت و هم چنین چندین سال در دبیرستان
ادب به تدریس پرداخت. سرانجام [در 15 آبان 1353ش] وفات یافته و در صحن تکیه تویسرکانی
(غرب بقعه) در تخت فولاد مدفون شد. وی کمتر شعر می گفت و اشعارش اغلب ماده تاریخ
است. [ماده تاریخ فوت او را شاعر معاصر مجتبی کیوان چنین سروده است:
نوشت
خامه «کیوان» به سال تاریخش
جمال
قدسی گشوده پر بگلشن قدس»]
1353
به
همت او «دیوان غمام همدانی» برای اوّلین بار به طبع رسیده است.[2]
[1]
تحفه الحباب، صص 29 و 30؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص754؛ سیری در تاریخ تخت
فولاد، ص128.
[2]
تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص374؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص99؛ تخت فولاد یادگار
تاریخ: خطی؛ فهرست کاظمینی، ج1، ص182؛ یادنامه ادب، صص 191 و 192.
نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 2 صفحه : 372