تاریخ وفاتش را برخی سال 996 در بغداد[1] و برخی دیگر سال 1012ه در مشهد مقدس نوشته اند[2] و تاریخ دوم صحیح تر به نظر می رسد.[3]

رساله آداب المشق هم از تألیفات اوست که به اشتباه آن را به میرعماد نسبت داده اند.

از او قطعات خوشنویسی و چند کتاب به خط نستعلیق خوش در کتابخانه ها و مجموعه های شخصی موجود است.[4]

این رباعی از بابا شاه اصفهانی است.

دوشینه به بزم آن بت باده پرست

بودم که شد از باده عشرت سرمست

او رفت به خواب مستی و من از شوق

بر پاش نهادم سر و رفتم از دست

بابا شهاب

شیخ شهاب الدّین آزادانی معروف به «بابا شهاب» از عرفاء و دانشمندان عهد خود بوده و در قریه آزادان در نزدیکی اصفهان [و اکنون محلّه ای در غرب اصفهان] به خاک رفته است.

بابا شیخ احمد

بابا شیخ احمد مزارش در «سُهر فیروزان» از بلوک لنجان قرار دارد.

بابا شیخ حسین

بابا شیخ حسین که در قریه «پُوده» سمیرم مدفون شده است.

[1] گلستان هنر، ص119.

[2] پیدایش خط و خطاطان، ص 140 و 141.

[3] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص154.

[4] احوال و آثار خوشنویسان، ج1، ص90 و 91.