نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 2 صفحه : 338
گمان
می رود او از خاندان کارکیاخان احمد از حکام گیلان در عصر صفویه باشد.[1]
محمّد
جعفر خوزانی
محمّد
جعفر خوزانی اصفهانی، خطّاط فاضل در قرن سیزدهم هجری. کتاب «غایه القصوی»، تألیف:
آقا سیّد محمّد شهشهانی را به خط نسخ در دوشنبه 7 محرّم الحرّام سال 1273ق کتابت
نموده است. نسخه آن در کتابخانه آیت اللَّه مرعشی در قم موجود است.[2]
خوزان
از محلات ثلاثه سِدِه ماربین [خمینی شهر فعلی]است.
میرزا
محمّد جعفر راهب اصفهانی
میرزا
محمّد جعفر طباطبائی نائینی اصفهانی، شاعر و ادیب فاضل، از نوادگان میرزا محمّد رفیع
طباطبائی (میرزا رفیعا) نائینی و از نوادگان دختری میرسیّد علاء الدّین حسین خلیفه
سلطان بوده است. وی صاحب صفات نیک و اخلاق پسندیده بوده و محبوب القلوب خاص و عام
بود. شعر را نیکو می سروده و شعرای اصفهان همچون آذر بیگدلی و میرسیّد علی مشتاق
به مصاحبت و معاشرت با او رغبت تمام داشتند. وی سرانجام درسال 1166ق در اصفهان
وفات یافت. مشتاق اصفهانی مادّه تاریخ فوت او را چنین سروده است.
مشتاق
برای سال فوتش
تاریخ
طلب به هر کران رفت
گفتش
ناگاه ره نوردی:
«راهب
صد حیف کز جهان رفت»[3] او پس از وفات در قبرستان آب بخشان اصفهان مدفون شد. راهب،
در انواع شعر