ابومحمّد
جعفر بن محمّد بن جعفر تاجر یزدی، از محدّثین قرن چهارم هجری است. وی جهت اخذ حدیث
به اصفهان آمده و از محمّد بن نُصیر و حاجب بن ابی بکر استماع حدیث نموده و
سرانجام در ماه جمادی الآخر سال 366ق وفات یافت.[2]
میرزا
سیّد جعفر خاتون آبادی
میرزا
سیّد جعفر خاتون آبادی بن میرسیّد محمّد بن حاج میرزا حسن بن میر محمّد حسین، عالم
فاضل. در قرن سیزدهم هجری می زیسته و پس از فوت به اذن حاج سیّد محمّد باقر
حجّهالاسلام شفتی، او را در قبر ملّا محمّد علی استرآبادی واقع در بقعه خاندان
مجلسی، جنب مسجد جامع اصفهان دفن کردند.[3] [وفاتش قبل از سال 1260ق روی داده
است.]
جعفر
رِفاعی کرانی
ابو
محمّد جعفر بن محمّد بن جعفر رفاعی کرانی اصفهانی، از محدّثین اصفهان در قرن چهارم
هجری [و از اهالی محلّه کران اصفهان] است. از محاملی، ابن عقده و دیگران حدیث روایت
می کند. وی در ماه صفر سال 379ق وفات نموده است.[4]