میرزا محمّدجعفر طرب نائینی

میرزا محمّدجعفر متخلّص به «طرب» فرزند میرزا محمّد حسین نائینی شاعر، ادیب و منشی دانشمند، در اصفهان متولّد شده و در این شهر نزد ملّا محمّدعلی عقدائی، صرف و نحو، منطق، تفسیر و معانی و بیان را فراگرفت و علوم عقلی را از ملّامحمّد اسماعیل واحدالعین آموخت. در عرفان نیز محضر ملّا ولی اللَّه هزارجریبی مازندرانی را درک کرد و عروض وقافیه را از آقا محمّدکاظم واله اصفهانی کسب نمود. سپس به تهران رفته و مورد عنایت میرزا عبدالوهاب معتمد الدّوله (نشاط) قرار گرفت. پس از چندی به خدمت محمّدولی میرزا قاجار حاکم یزد در آمده و ریاست دیوان انشاء را به دست آورد.[1]

[سال دقیق وفات او به دست نیامد.

شعر را به عربی، فارسی و ترکی نیکو می سرود و در انشاء و ترسّل در روزگار خویش کم نظیر بود.

کتب زیر از تألیفات اوست:

1. خزینه طرب، که دیوان اشعار اوست 2. جامع جعفری، در تاریخ یزد که به دستور عبدالرّضاخان حاکم یزد و به نام فتحعلی شاه تألیف شده است. این کتاب به همّت استاد ایرج افشار به چاپ رسیده است. 3. قواعد السّیاقیّه که نسخه خطی آن در کتابخانه ملی تبریز موجود است. 4. قواعد زبان ترکی 5. لُبِّ لباب 6. منشات (این سه کتاب نیز در کتابخانه ملی تبریز موجود است)[2]]

از اوست:

[1] مجمع الفصحاء، ج5، ص714؛ الذریعه، ج7، ص151؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص750؛ تذکره سخنوران نائین، صص 83-81؛ دیوان طرب اصفهانی، صص 235 و 236؛ تذکره شبستسان، ص735؛ تذکره حدیقه الشعراء، ج2، ص114.

[2] فهرست کتابخانه وزیری، ج2، ص483؛ نسخه های خطی، ج4، ص308؛ فهرست نسخه های خطی فارسی، ج1، ص187.